من راز نگاهت را،  از آینه پرسیدم
چشمان نجیبت را ، از دور پرستیدم
باران شدم و چون اشک،  بر عشق تو باریدم
من شمع وجودم را ، به مهر تو بخشیدم
مثل گل نیلوفر ، چشم تو بهاری شد
از پیش دلم آرام،  رفتی و نفهمیدم
مرز دل و چشم تو ، از شهر افق پیداست
من سرخی گل ها را ، در خنده تو دیدم
در شهر اقاقی ها ، تو پاک ترین عشقی
من راز شکفتن را ، از باغ دلت چیدم
لبخند زدی آرام ، بر گونه غمگینم 
 من با گل لبخندت،  بر حادثه خندیدم
ای کاش دو چشم تو ، سر فصل افق ها بود
 آن وقت ترا هر صبح ، از پنجره می دیدم
وقتی گل آرامش ، در باغ دلم رویید
 گلبرگ وجودم را ، بر عشق تو پیچیدم
خورشید شدی و رفتی،  تا اوج شکوفایی
من از عطش عشقت،  بر آینه تابیدم

              ((بقیه در ادامه مطلب))