متن و عکس های عاشقانه - عکس و متن های عاشقانه در قالب عشق

متن عاشقانه,عکس عاشقانه,متن و عکس عاشقانه,عکس و متن عاشقانه,عکس ها و متن های عاشقانه,متن ها و عکس های عاشقانه,عکس و تکست عاشقانه,تکست و عکس عاشقانه,بهترین عکس و متن های عاشقانه

برای مشاهده پست کامل عکس های عاشقانه به همراه متن های زیبا به ادامه مطلب بروید

زندگی

مانند قطار شهربازی است

پر از پستی و بلندی‌های فراوان ..

اما این تو هستی که انتخاب میکنی :

که بترسی و با نگرانی فریاد بزنی،

و یا اینکه بخندی و از آن لذت ببری

عکس های زیبا با متن,عکس بغل و بوس عاشقانه با متن

دلـهـای مـا کـه بـه هـم نـزدیـک بـاش

دیـگر چـه فـرقـی مـی کـند کـه کـجای ایـن جـهان بـاشیـم

دور بــاش امـا نـزدیـک…

ﻫﯿﭻ ﮔﺎﻩ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻫﺎﯼ ﭘﺮ ﺩﻟﯿﻞ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﻡ !

ﻣﺜﻼ ﺍﯾﻦ ﻫﺎ ﮐﻪ می گوﯾﻨﺪ:  ﻋﺎﺷﻖ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺷﺪﻡ ﯾﺎ ﺩﯾﮕﺮﯼ می گوﯾﺪ :

ﻋﺎﺷﻖ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﯾﺶ ﯾﺎ ﭼﻪ می داﻧﻢ ﻫﺮﭼﻪ! ﺍﺻﻼ ﻣﻌﻨﯽ ﻧﺪﺍﺭد!

ﻭﻗﺘﯽ ﮐﺴﯽ می پرﺳﺪ ﭼﺮﺍ ﺩﻭﺳﺘﺶ ﺩﺍﺭﯼ؟

ﺑﺎﯾﺪ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﮐﻨﯽ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺰﻧﯽ ﻭ ﺑﮕﻮﯾﯽ :

ﭼﻮﻥ “ﺩﻭﺳﺘﺶ دارم”…

عکس کارتونی لاو,تصاویر کارتونی و فانتزی عاشقانه دو نفره با متن زیبا

ﺁنکﻪ ﻭﺍﻗــﻌـﺎ ﺗــﻮ ﺭﺍ ﺩﻭﺳـــﺖ ﺩﺍﺭﺩ !

ﺑـﻪ ﺳـﺎﺯ ﺁﺭﺍﻡ ﺑــــﻮﺩﻧــــﺖ ﮐــــﻔﺎﯾــــﺖ ﻣﯿـﮑـﻨــﺩ

ﻭ ﻫـــﺮﮔـــﺰ ﺍﺯ ﺗــــﻮ ﻧـﻤﯿـﺨــواهد

” ﺭﻗــــﺎﺻـــﻪ ” ﺳــــﺎﺯﻫـــﺎﯾــﺶ ﺑــــﺎﺷـــﯽ …

اینکه چقـدر از آن روز هـا گذشتـه…! یا اینکه چقـدر هر دویمان عـوض شـده ایم…!

یا اینکـه هرکداممـان. کجایِ دنیـا افتـاده ایم

اصلا مهـم نیست

باز باران کـه ببارد

هر وقـت که میخواهد باشد دلم هـوایـت را میکنـد…!

متن های عاشقانه زیبا با عکس فانتزی دختر و پسر

هــوس کـرده ام کـه تــو بـاشـی مـن بـــاشـم و هیچـکـس نبـاشـد

آنگاه داغتـرین آغـوش ها را از تنـتـــ و شیـریـن تـریـن بــوسه ها را از لبـانتــ بیـرون بکشم

بــه تـلـــافـی تمـــامـ ِ روزهــایــی کـه میخــــواهمتــ و نیستی

عکس های فانتزی بوس و بغل,عکس فانتزی برای پروفایل

در نبودت گریه ها کردم،

در آغوشم بگیر …

گریه کردم، گریه ها هر دم

در آغوشم بگیر

ابر دلتنگی کمی لبریز باران ها شده زیر چتر آهسته و نم نم

در آغوشم بگیر

با همان شرم و حیای ناز و معصومانه ات چشم خود بگذار روی هم

در آغوشم بگیر …

ﮔﺎﻫﯽ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﺑﺎ ﻧﻔﺲ ﻫﺎﯾش , ﻧﮕﺎﻫﺶ ,ﮐﻼﻣﺶ , ﻭﺟﻮﺩﺵ و ﺑﻮﺩﻧﺶ

ﺑﻬﺸﺘﯽ ﻣﯿﺴﺎﺯﺩ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎ ﺑﺮﺍﯾﺖ

ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻭ ﺑﻬﺸﺖ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻧﻤﯿﺨﻮﺍﻫﯽ …

اثری نمانده از من، به جز این دو دست خالی نه ترانه ای نه شعری نه تبسمی نه حالی تو کجای قصه هایی که ندارمت نشانی  ز کرم عنایتی کن بگذر از این حوالی به چه خوش کنم دلم را؟ به توهم و خیالات؟ نه به دیدنت امیدی نه به بودنت وصالی شب و روز در عبورند و فقط خدای داند  که چقدر خسته ام من ز گذشت این توالی اگر آه بود و حسرت تو ببخش نازنینم همه چیز بی تو سخت و همه چیز با تو عالی

اهل دل ، دل مینوازد ، دل شکستن کار نیست هرکه باشد بی محبت واقف اسرار نیست عاشقی هستم که منت میکشم بر وصل یار منت دلبر کشیدن عاشقان را عار نیست در گلستان گرد گل بسیار گردیدم ، ولی از هزاران گل یکی حتی مثال یار نیست آنقدر نالیدم آخر باغبانی دید و گفت رو تو غمخواری بجوی این غم که بی غمخوار نیست گفتم آخر من گلی گم کرده ام در این دیار گفت پیدا کردنش آسان بود ، دشوار نیست از گلستان دل بریدم راهی صحرا شدم دیدم آنجا جلوه ای از پرتو دلدار نیست از پس پرده صدایی ناگهان آمد به گوش  گفت اسیرت کردم اما نیتم آزار نیست

یک صبح دگر بیا و چون سابق باش

خورشید طلوع کننده از مشرق باش

یک بوسه ی تازه دم مرا مهمان کن ؛

این دفعه که آمدی کمی عاشق باش !

عقل و دل روزی ز هم دلخور شدند هردو از احساس نفرت پر شدند دل به چشمان کسی,وابسته بود عقل از این بچه بازی خسته بود حرف حق با عقل بود اما چه سود پیش دل حقانیت مطرح نبود دل به فکر چشم مشکی فام بود عقل آگاه از خیال خام بود عقل با او منطقی رفتار کرد هرچه دل اصرار,عقل انکار کرد کشمکش ها بینشان شد بیشتر اختلافی بیشتر از پیشتر عاقبت عقل از سر عاشق پرید بعد از آن چشمان مشکی را ندید تا به خود آمد بیابانگرد بود خنده بر لب از غم این درد بود

منتظر نباش که شبی بشنوی،از این دلبستگی های ساده دل بدیده ام !

که روسری تو را، در آن جامه دان ِ قدیمی جا گذاشته ام! یا در آسمان، به ستاره ی دیگری سلام کرده ام! توقعی از تو ندارم! اگر دوست نداری،در همان دامنه دور ِ دریا بمان! هر جور تو راحتی! بی بی باران! همین سوسوی تو از آن سوی پرده دوری،برای روشن کردن اتاق تنهائیم کافی ست! من که اینجا کاری نمی کنم! فقط, گهگاه گمان آمدن ِ تو را در دفترم ثبت می کنم! همین! این کار هم که نور نمی خواهد! می دانم که مثل همیشه،به این حرف های من می خندی! با چال های مهربان گونه ات حالا،هنوز هم وقتی به آن روزهای زلالمان نزدیک می شوم،باران می آید! صدای باران را می شنوی؟

از حالت پاییزی لبخند تو پیداست تقویم من امسال پر از روز مباداست

عاشق شده ام مثل غروبی که بداند خودسوزی خورشید فروپاشی دنیاست قلبم به زبان تو اگر ترجمه می شد چشمان تو از من غزلی تازه نمی خواست قانون جهان را تو به هم ریخته ای که هر گوشه ی دنیا بروم سایه ات آن جاست هر چند که خوابیده ام از کوچه گذر کن تنهایی ام از پنجره در حال تماشاست در طالع من قحطی شب های بلند است در چشم تو اما همه شب ها شب یلداست

عمیق کهنه و بزرگ تنهایی ام را نمیگویم…! زخم را هم نه؛ حرف از “دوست داشتن” توست و قلبی که تا زیر گردنم بالا آمده و جای سمت چپ میان سینه ام بود اگر “دوست داشتنت” پیش از این بارها مرا کشته بود

دل من اخم نکن، اخم تو پایان من است غم تو خاتمه ی چشمه ی باران من است اوج دلتنگی من لحظه ی بی هم نفسیست چشمه ی عشق تو چون شمع فروزان من است گذرت نیست به این کوچه نمیدانم من، که چرا هجر تو مجموعه ی زندان من است غم دل خوردن و از اشک حکایت کردن سرنوشت من و باران زمستان من است

“دل به دل راه ندارد هرگز” مردمان میگویند … دل به دل راه قشنگی دارد ، که درونش همه عشق است و وفا و ندارد راهی … به در بسته ی خاموش جفا . حال من می‌گویم … دل به دل راه ندارد هرگز !! به یقین ، دل به دل راه اگر داشت تو میدانستی … که دلم را به قشنگی نگاهت بستم و چقدر محتاج نگاهت هستم ! باز میدانستی … که ترک سبز غرورم از چیست و چرا خانه ی دل بی تو … تهیست ! دل به دل راه اگر داشت … تو میدانستی … که چرا این دل من خالی از غم نشود بعد از آنگاه که تو رفتی و دیگر نیستی…

آدم احمق همیشه در فکر مواظبت از عشقش است تا مبادا به او خیانت کند و آدم عاقل آنقدر قلب معشوقش را از عشق لبریز می کند که دیگر جایی برای پرسه زدن آدمهای دیگر باقی نمی ماند.

“شـــک نکن” دنیا همینه : مـرد بودن ” دَرد ” دارد … نامرد بودن ” کـِـیـــف ” خوبی ” تــاوان ” دارد … بدی ” احترام ” پاک باشی ” تـَـنهایی ” … خیانت کنی ” با کلاســی ” اما دور باشـــی و تــپــــــنده بهتر است از این که نزدیـــک باشی و زننـــــــده ….

بچه که بودم  از جریمه های نانوشته که بگذریم  سلمانی و ساعت و سیب  سکه و سلام و سکوت  و سبزی صدای بهار  هفت سین سفره ی من بود  بچه که بودم  دلم برای آن کلاغ پیر می سوخت  که آخر هیچ قصه یی به خانه نمی رسید  بچه که بودم  تنها ترس ساده ام این بود  که سه شنبه شب آخر سال  باران بیاید  بچه که بودم  آسمان آرزو آبی  و کوچه ی کوتاه مان  پر از عبور چتر و چلچراغ و چلچله بود

با چه رنگی نوازشت کنم؟ همین‌جا نشسته‌ام، پشت این در. از پنجره که نمی‌آیی؟